5 jaar PiepVandaag – de redactie aan het woord: Tranen, een lach en heel veel mooie dieren 

Daar stond hij: bang, verdwaasd, opgejaagd… Hij wist niet waar hij naartoe moest. Honderden mensen kwamen achter hem aangerend. Schreeuwend. Dreigend. In paniek kon hij maar één kant op rennen: het gevreesde veld, waar zovelen hem al voorgegaan waren…

Rompesuelas is slechts één van de dieren wiens blik in mijn geheugen gegrift staat. De stier werd in 2015 opgejaagd tijdens het jaarlijkse barbaarse evenement Toro de la Vega in Tordesillas is Spanje. Ik was daar om te filmen voor PiepVandaag. Samen met PiepVandaag-hoofdredacteur Karen Soeters en CAS International was ik afgereisd naar Spanje om deze gruwelijkheden aan het licht te brengen. Het moest allemaal wel heel voorzichtig, want in voorgaande jaren waren journalisten en cameramensen mishandeld. De lokale bevolking wil niet dat hun barbaarse gebruiken aan de rest van de wereld worden getoond.

Toen Rompesuleas mij voorbij rende, fluisterde ik zachtjes: “Het spijt me zo, lief dier. Ik kan jou niet meer redden, maar hopelijk jouw vrienden wel”.

Ja!
Ik ben Monique van Dijk Armor en ik ben al vanaf het begin actief voor PiepVandaag. Oprichter Karen Soeters en ik kennen elkaar al jaren en toen zij vroeg of ik bij PiepVandaag wilde komen, zei ik natuurlijk direct “ja!”

Ik ben Hoofd Audiovisueel, schrijf artikelen en ben een tijd eindredacteur geweest. Nu richt ik me vooral op het maken van mooie, ontroerende, maar soms ook hele verdrietige reportages. In die vijf jaar bij PiepVandaag hebben we er al aardig wat gemaakt.

Gedood door lafaards
Toro de la Vega 2015 is er één die mij altijd bij zal blijven. Die arme stier die niet wist wat hem overkwam, opgejaagd door al die mensen, om vervolgens tegen een muur van honderden mannen met speren op paarden aan te komen. Geen kant op kunnen. Om vervolgens te worden doodgestoken door een van die lafaards…

Valentina, symbool voor duizenden galgo’s
Maar ook Valentina, de galgo die wij in februari van 2016 hebben gered, toen wij in Spanje een reportage aan het filmen waren, zal ik nooit en te nimmer meer vergeten. In Spanje worden jaarlijks duizenden galgo’s ingezet om te jagen op hazen. Eigenlijk is het niet eens een echte jacht, maar meer een soort wedstrijd van machomannen: wiens hond is het snelste?

In Spanje zijn er zo’n 190.000 galguero’s (jagers) die met galgo’s jagen. Jaarlijks worden er maar liefst zo’n 50.000 galgo’s gedumpt, gedood, of in de steek gelaten. Soms worden de honden opgehangen in een boom om vervolgens een langzame dood te sterven. Om ze te straffen omdat ze niet snel genoeg waren, of gediskwalificeerd werden. Valentina is één van die honden. Haar baasje heeft haar maar liefst twee keer opgehangen. Zij wist te ontkomen.

Valentina zwierf maanden over straat. Een groep geweldige mensen had haar al meerdere keren gezien en wilde haar redden. Toen wij er waren om hun activiteiten te filmen, is het eindelijk gelukt om deze prachtige hond te vangen. Zij had zo’n vreselijk angstige blik in haar ogen, ze was helemaal gebroken…

Valentina staat centraal voor al die duizenden honden die dit vreselijke lot ondergaan. Haar ogen zal ik nooit meer vergeten. Het allerliefste had ik haar zelf in mijn huis opgenomen, maar ik kan haar helaas niet bieden wat ze nodig heeft. Valentina is een zeer getraumatiseerde hond. En ik kan haar, met een klein kind en twee katten thuis, niet de aandacht en toewijding geven die zij verdient. Gelukkig zijn er andere mensen die dat wel kunnen.

Mooie dieren, mooie mensen
Een van mijn grote helden is Norma Miedema. Hoe zij haar hele leven aan de dieren geeft, vind ik zo ontzettend bewonderenswaardig! Maar ook Mark en Lothar van Gnadenhof Melief in Duitsland vind ik net zo geweldig! Twee mannen die alles over hebben voor die meer dan 1000 dieren die ze opvangen. Zij zijn de echte helden!

Gelukkig is het niet allemaal kommer en kwel wat ik film voor PiepVandaag. Bezoeken aan dit soort organisaties geven mij altijd zoveel inspiratie en energie. Ik vind het prachtig wat deze mensen doen uit liefde voor de dieren. De dieren die hier wonen hoeven nooit meer bang te zijn, hebben altijd genoeg te eten en hebben de ruimte om gewoon dier te kunnen zijn.

Tranen achter de camera (en computer)
Het filmen en monteren van beelden van dierenleed is ontzettend moeilijk. Wie denkt dat je aan dit soort rotbeelden wel went, heeft het gruwelijk mis. Ja, ik kan me professioneel opstellen en een knop omzetten om het werk gedaan te krijgen. Maar elk beeld wat ik zie, of dat nou door de camera is of via mijn montagecomputer, raakt mij.

Toen we naar Groningen afreisden om te filmen hoe een blind vleeskalf aankwam bij Norma’s Universum, werd ik heel even door mijn emoties overmand. Het onderwerp was eigenlijk heel erg mooi: een aantal bezorgde burgers had een blind vleeskalfje vrij gekocht bij de boer en Norma Miedema was bereid dit prachtige dier op te nemen in haar gezin. Wij zouden haar aankomst komen filmen. Ik maakte wat sfeershots van onder andere Varkie, een groot varken dat gek is op stroopwafels! En ineens kon ik mijn tranen niet meer tegenhouden.

Ik verontschuldigde me naar Norma, omdat ik het onprofessioneel van mezelf vond om zo te staan huilen. Het overviel me. Ik vond het zó ongelooflijk prachtig om eindelijk eens een varken te zien wat gelukkig is. Wat de ruimte heeft, liefde voelt en genoeg te eten heeft. Wat zich kan bewegen zoals hij wil, waar hij wil. Ik had in die periode veel nare beelden gemonteerd van varkens in de bio-industrie. Varkens die werden mishandeld, hun kont niet konden keren omdat ze tussen stalen hekken lagen, hun eigen biggetjes niet eens konden begroeten toen ze de wereld in kwamen. Toen ik Varkie zag en zag hoe gelukkig hij was, dacht ik aan al die andere varkens die dat niet zijn. En dat raakte me. Diep.

Helden
Naast Norma van Norma’s Universum en Marc en Lothar van Melief, vind ik nog een aantal andere mensen echte helden. Mensen die alles op alles zetten om dieren een beter leven te geven. Alle medewerkers van Sea Shepherd bijvoorbeeld. Van de Cove Guardians tot de bemanning van de schepen die Japanse walvisvaarders tegenhouden. Helden! Reddingsgroep Almanimal.va in Spanje, met wie we samen galgo Valentina redden: helden! Erwin Vermeulen, die vast zat in een Japanse cel omdat hij de gruwelijkheden in de beruchte “Cove” aan de wereld wilde laten zien: held! Maar ook Marianne Thieme en Esther Ouwehand zijn mijn helden. Zij zetten zich dag in, dag uit in voor dieren in de Tweede Kamer.

We hebben een interview gefilmd met Ric O’Barry, die de moed had om de industrie waarin hij vroeger actief was, de rug toe te keren en zich uit te spreken over de misstanden. En zich in te zetten voor dolfijnen. En Jane Goodall. Wat een mooi en inspirerend mens. Al haar hele leven zet zij zich in voor de chimpansee. En laten we onze eigen Karen Soeters niet vergeten, die volgens mij nooit slaapt, omdat ze altijd zichtbaar en onzichtbaar bezig is om dierenleed te verminderen en dieren te redden.

PiepVandaag!
Ik prijs mezelf ontzettend gelukkig dat ik deel uitmaak van het team van PiepVandaag. Een team van toegewijde mensen die iedere dag in hun vrije tijd artikelen schrijven, research doen, mensen interviewen. En dat allemaal uit overtuiging, uit liefde voor de dieren. Om de wereld een beetje beter te maken. Zonder ervoor betaald te worden.

En ik wil jullie, de lezers en kijkers, bedanken voor jullie jarenlange steun. Dat jullie trouw onze artikelen lezen en onze reportages bekijken. Want zonder jullie kan PiepVandaag niet bestaan. En wil je dat PiepVandaag doorgaat met het publiceren van artikelen en het produceren van die oh zo nodige reportages? Steun ons dan met een donatie!

Broken Spirit
Wil je weten hoe het afloopt met Valentina? Op 7 november gaat onze documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over de het lot van de galgo’s in Spanje, in première. Ik hoop dat jullie allemaal komen! Kaarten kunnen hier worden besteld.

Monique van Dijk Armor – Hoofd Audiovisueel PiepVandaag.nl

©PiepVandaag.nl