David van Gennep, directeur van AAP, viert deze maand zijn 30-jarig jubileum bij de stichting. In het kader hiervan tekende hij zijn memoires op in het boek ‘Een Apenleven Lang’; een bundeling van persoonlijke verhalen met een lach en een traan en bijzondere foto’s van dieren die in de loop der jaren door AAP zijn gered. Op dinsdag 31 januari presenteert David het eerste exemplaar van zijn boek aan Martin Gaus, die in het dierenprogramma Dierenmanieren altijd veel aandacht besteed heeft aan Stichting AAP. Mede-oprichtster van Stichting AAP, mevrouw Riga Reussien-Ligtenberg, zal ook bij de presentatie aanwezig zijn.
AAP begon als een particulier initiatief met de opvang van een doodshoofdaapje in een Amstelveense huiskamer. Onder Davids bezielende leiding is AAP uitgegroeid tot een Europees opvangcentrum dat jaarlijks zo’n 250 apen en andere exotische dieren verzorgt. In drie decennia heeft David een bonte stoet dieren en mensen voorbij zien komen en avontuurlijke reddingen beleefd, zoals die van de chimpansees Freddy en Fiffy. Deze en andere herinneringen zijn nu verzameld in het jubileumboek.
David van Gennep: “Op mijn eerste dag als vrijwilliger bij AAP werd ik aangevallen door een baviaan. Ik had er toen nog geen idee van dat deze gebeurtenis de rest van mijn leven zou bepalen. In mijn jaren bij AAP ontmoette ik vele bijzondere mensen en dieren, zoals de nu 47-jarige chimpansee Jim, die in 1977 door AAP werd opgevangen en nog steeds bij AAP woont. AAP is gegroeid van een kleine groep gedreven vrijwilligers naar een gerenommeerd Europees opvangcentrum. Toch is één ding al die tijd hetzelfde gebleven: de liefdevolle opvang van dieren die onze hulp zo verschrikkelijk hard nodig hebben. Ik ben erg trots dat ik deel mag uitmaken van deze bevlogen organisatie”.
Bron: Stichting AAP
1 Comment
Comments are closed.
In Trouw van 28 januari lees ik: “AAP redt uitheemse dieren die afkomstig zijn van illegale handel, proefdierlaboratoria, dubieuze dierentuinen, circussen, en soms van particulieren.”
Dit is niet helemaal juist: de proefdierlaboratoria horen eigenlijk niet in dit rijtje thuis. Opvang hiervan gebeurt hoogst zelden; de praktijk is dat proefdieren afgemaakt worden.
De overige opvang wordt door AAP in stand gehouden. Anders gezegd: daar leven de tientallen medewerkers in Almere van. De stichting verzuimt haar invloed aan te wenden om een wettelijk verbod op dergelijke praktijken tot stand te doen komen, en naleving ervan te doen handhaven.
Voor de dieren betekent AAP niet veel meer dan tijdelijk een wat betere kooi. Na enige tijd worden ze weer doorgeschoven naar de volgende dierentuin.
De enige keer dat AAP iets gedaan heeft om te komen tot een structurele oplossing is in het geval van circussen. Ze levert een bijdrage aan de stichting die dieren uit circussen weg wil hebben, genaamd: ‘Wilde dieren de tent uit’.