Heel lang geleden heb ik eens iets gezien over het leed van de galgo’s en me toen voorgenomen om ooit eens zo’n hond te adopteren en een goed leven te geven. Ruim 5 jaar gelden was de situatie er naar om er voor te gaan en bij het zoeken kwam ik als eerste terecht op de website van Greyhounds in Nood Nederland en ik was meteen verliefd op de eerste galgo die ik zag, Tom.
Het heeft even geduurd voordat hij bij mij kwam, want net voordat ik hem had gespot op de site was hij ontsnapt in zijn opvanggezin waar hij nog maar net was. Helaas hadden ze de voordeur open laten staan en Tom is in zijn vlucht aangereden. Zijn linker voorpoot was behoorlijk gewond, maar als gelukkig mocht ik hem toch na zo’n 6 weken al adopteren en zelf verzorgen. Zo trots als een pauw wandelde ik met mijn knappe vent, hij op 3 poten en met zijn voorpoot in een gekleurd verband. Wat een lieve
hond en gelukkig besloot hij vanaf de eerste dag dat ik wel oké ben.
Kaino en Ferra
Zijn nieuwe leven bij mij begon hij met een nieuwe naam… Kaino en na 3 weken kwam mijn tweede galgo, een teefje dat ik Ferra heb genoemd. Kaino bleek een hond die heel veel dingen eng vond. De vuilnisbakken in het park waren heel eng. Door eerst met een grote boog er omheen te lopen en vervolgens steeds dichterbij, wende hij aan die groene gevallen en konden we er vlot langs lopen. Als er ineens iets uit stak, bijv. een kapotte paraplu, was het weer eng en wilde hij er weer met een grote
boog omheen. En dat ging dus met heel veel dingen zo. Ook met mensen had hij in het begin veel moeite en hoewel dat nu veel beter gaat, nog steeds moet het contact vanuit hem komen en gaat hij het liefst met een boog om mensen heen als hij de ruimte heeft. Maar ik zie wel een groot verschil met toen en nu 5,5 jaar later. Waar hij in het begin ook geen koekje van iemand aanpakte is hij er nu snel bij als hij doorheeft dat er wat te halen valt. Met mannen is hij voorzichtiger, maar ook daar pakt hij wel wat van aan.
Marlon
Waar hij waarschijnlijk nooit aan zal wennen zijn fietsers (vooral in het bos), andere mensen bij ons in de lift, joggers, kinderwagens, kinderen. Soms raakt het me nog wel eens dat hij dan paniekerig reageert, maar buiten die momenten is hij een geweldig lieve, sociale, zachtaardige, stabiele en lieve hond. De verliefdheid bij de eerste blik is er nog steeds!! Toen we onverwacht ons vriendinnetje Ferra kwijtraakten heb ik niets aan Kaino gemerkt. De komst van opvanghond Marlon vond hij prima
en toen Marlon besloot dat Kaino zijn grote vriend was, heb ik Marlon zelf geadopteerd. Marlon kan niet zonder zijn vriend en Kaino…vindt het wel best.
Ik ben me met de komst van Kaino ook al snel als vrijwilliger binnen GINN in gaan zetten, o.a. als opvanggezin. Kaino heeft al zo’n 16 opvanghonden zien komen en gaan, waaronder ook twee keer twee pups. Hij vindt het allemaal prima en heeft nog nooit lelijk gedaan. Soms wordt ik wel eens moedeloos van de vele honden die in de vele shelters zitten (ongeacht ras en in welk land ook) en die een thuis zoeken, soms kan ik er niet naar kijken en wil ik het ook niet meer zien, maar….dan bedenk ik me weer hoe mooi het leven kan worden voor de honden die we een goed thuis kunnen geven, al mijn ex-opvangers die een mooi leven hebben gekregen, de inzet van zoveel meer mensen voor de honden en helemaal als ik met ontzettend veel respect kijk naar de mensen in Spanje (of waar dan ook) die de ellende van dichtbij meemaken…dan denk ik: Caat, het is misschien een druppel op de gloeiende plaat, maar je doet wat je kunt en je gaat gewoon. Het is goed om te zien dat er protesten zijn tegen dierenleed en dat bijvoorbeeld Piepvandaag.nl zich zo inzet voor de Galgo’s, Podenco’s en andere dieren.
Kaino is nu 10 jaar (geschat) en ik hoop dat we nog wel een mooi aantal jaren samen kunnen wandelen en knuffelen!!! En een beetje duwen wie het grootste stuk van de bank heeft om op te liggen…
Kaino is geadopteerd via Greyhounds In Nood Nederland
Teken de petitie!
50.000 Spaanse galgo’s (windhonden) worden jaarlijks gedood dan wel in de steek gelaten. Podenco’s wacht vaak hetzelfde lot. De massale dump vindt jaarlijks plaats in februari. Spanje is het enige land in Europa waar de jacht met honden toegestaan is, waarbij de hond zelf de prooi opjaagt en doodt. Veel honden worden geadopteerd in Europese landen, maar dit is uiteindelijk geen oplossing voor het probleem. De jacht zelf moet verboden worden. Februari nadert: teken daarom nu de petitie om de Spaanse overheid op te roepen de jacht met galgo’s (en podenco’s) te verbieden!
Klik hier om de petitie te tekenen.
Broken Spirit
Karen Soeters maakte samen met Monique van Dijk Armor en Estefanía Pampín Zuidmeer de documentaire ‘Broken Spirit – The Galgo’s Last Run’, over het lot van de Spaanse galgo. Bekijk de documentaire hieronder:
©PiepVandaag.nl
